Maarten

Maarten

Voor het smeedijzeren tuinhekje staat Maarten. Maarten wacht op het busje dat hem iedere ochtend om acht uur komt ophalen. Met beide handen houdt hij zijn rugzak stevig tegen zijn borst gedrukt.

Glunderend kijkt hij op zijn nieuwe horloge, de grote wijzer staat bijna boven.

Dan verschijnt het busje om de hoek.

Maarten glimlacht, zie je nou wel dat hij een fantastisch horloge heeft.

Het busje mindert vaart en stopt naast Maarten. 

‘Goedemorgen Maarten. Jij hebt er vast weer zin in vandaag?’ vraagt Koen, de chauffeur. 

‘Ik ben vandaag jarig,’ roept Maarten blij, en trots laat hij Koen zijn nieuwe horloge zien.

‘Zo,’ grapt Koen, ‘dat is een dure Rolex.’

‘Nee hoor, hij is van Micky Mouse,’ verbetert Maarten hem.

Koen lacht. ‘Stap nou maar snel in, directeur. Dan brengen ik jou hoogstpersoonlijk naar kantoor.’

Maarten werkt in een sociale werkplaats waar hij papier verwerkt tot snippers. Als het busje wegrijdt wuift hij nog even naar zijn moeder, die van achter het raam hem toezwaait.

‘Hoe oud ben je eigenlijk geworden?’ vraagt Koen, kijkend in zijn achteruitkijkspiegel.

Maarten denkt even na en antwoordt: ‘Ik ben een twee en een acht.’

‘Dat is dus samen tien.’

‘Nee,’ zegt Maarten stellig, ‘een twee en een acht.’

‘Tweeëntachtig?’

Maarten grinnikt en klapt in zijn handen van pret. Fantastisch! Die Koen ook altijd met zijn leuke grappen en grollen. Af en toe fantaseert hij dat hij net zoals Koen, chauffeur was, maar dan op een brandweerauto met echte zwaailichten en een sirene. Dan zou iedereen voor hem aan de kant moeten gaan. Wat geweldig zou dat zijn. Op zijn slaapkamer heeft hij een verzameling van modelbrandweerauto’s waarmee hij zelfs al een keer in de krant heeft gestaan.

In de werkplaats blijkt zijn stoel te zijn versierd met slingers en ballonnen. Maarten glundert van oor tot oor; ‘supercool!’ fluistert hij zacht. En dat allemaal speciaal voor hem.

Traditiegetrouw mag Maarten op zijn versierde stoel klimmen waarna zijn collega’s hem uit volle borst ‘lang zal hij leven’ toezingen.

Dan is het de beurt aan meneer Brouwer, die hem namens iedereen een hele speciale surprise mag overhandigen. Maarten mag een hele middag komen kijken in de brandweerkazerne, met als klap op de vuurpijl een ritje in de allernieuwste brandweerwagen.

‘Wauw!’ stamelt Maarten die zijn oren nauwelijks kan geloven.

‘Happy?’ vraagt meneer Brouwer.

‘Nou en of.’

‘Dan is het nu de hoogste tijd voor koffie met gebak.’

‘Hoera,’ roepen de anderen in koor.

De rest van de dag dwalen zijn gedachten voortdurend af naar thuis, want als hij straks thuis komt, eet hij pannenkoeken, met stroop!

© taededraaftdoor 09- 08-2013