Gebroken man

Ik loop door het veld. Alleen. De hele dag nog voor de boeg. Even ontsnappen aan de waan van de dag

…mijn gedachten dwalen terug…

Mist hangt boven het veld. Ik adem de eerste lentegeuren in. Langzaam wordt het licht. Zo moet God het hebben bedoeld toen Hij de wereld schiep. Alles volmaakt!

…terug naar gisteren…

Het is hier een oase van rust. Alleen vogels doorbreken de stilte. Een koekoek, een houtduif, een bonte specht. Het bruist hier van het leven.

De lucht kleurt de schemer zachtjes rood met prachtig paars pastel. Een waar schilderij. Zo zie je het maar zelden.

… alles is kapot…

Een eend vliegt weg uit een sloot. Het gekwaak echoed langzaam weg in de verte. Even is het stil. Volkomen stil.

Onder mijn voet knapt een stuk hout. Een ree schrikt en springt van mij weg tussen de struiken en verdwijnt in de mist.

…gevoelens en emoties…

De natuur is liefdevol. Hier wordt niemand gekwetst. Hier zijn geen deadlines. Hier staat de tijd even stil.  Hier ligt het geluk nog voor het oprapen.

…woede, onbegrip en leegte…

Ik ben geen prater. Nooit geweest ook. Ik ben meer een kijker. Ik observeer en leef mijn leven het liefst op de achtergrond. Niet teveel drukte. Niet teveel poespas.

…waarom?…

Zonder doel zoek ik mijn weg door een uitgestrekte wildernis met kronkelende beekjes met bijna geen paden. Je zou hier best nog kunnen verdwalen. Ik loop door en door en door. Als mij hier iets zou overkomen, duurt het dagen voordat iemand mij vind.

…hier loopt een gebroken man…

Langzaam brand de zon de mist weg. De dag ontwaakt. Het zachte mos schittert als een fluwelen deken in de goudgele ochtendzon. En ik kom geen mens tegen.

…Goed, niemand heeft de tijd aan zijn kant…

Ik kom hier al sinds mijn kindertijd. Ik ken deze plek als mijn broekzak. De nesten, de vossenholen, de drinkplekken voor de reeën. De natuur gaat hier al decennia lang z’n gang. Dit is mijn plek.

…de belofte om er altijd voor je te zullen zijn…

Hoe vaak heb ik hier wel niet een regenboog gezien. Een prachtig gezicht. Het symbool van voorspoed en rijkdom. als verzoening tussen God en mens.

…ik heb haar moeten breken…

Vanaf vandaag is die illusie voorgoed veranderd. Voor mij is het nu een symbool van een verbroken belofte..

…vergeef me…

De tijd heelt alle wonden. Maar de littekens blijven. In de verte verschijnt de kerktoren boven de magische ochtendmist. Ik keer weer huiswaarts. Mijn veilige haven.

…ik was er nog niet klaar voor…

Ik draai me nog een keer om. De mist verdwijnt. De zon doet pijn aan mijn ogen. Het brand mijn tranen weg. 

Kom, het is tijd voor koffie.

…rust zacht, mijn kleine allerliefste Elin…

© taededraaftdoor  23-03-2019