Sinds mijn eerste publicatie over het wel en wee in het verzorgingshuis waar
ik bivakkeer word ik door medebewoners op handen gedragen. Zo krijg ik fanmail
en deel ik handtekeningen uit. Een minder leuke bijkomstigheid is dat ik word
gestalkt door mevrouw van Bennekom, die onlangs in een gekke bui haar
onderbroek door mijn brievenbus heeft gewurmd. Het enige wat ik er over kwijt
wil is dat ik die dag geen hap meer door mijn keel kon krijgen.
Op zijn tachtigste verjaardag hebben ze meneer van Doorn blij kunnen
maken met een scootmobiel. Of beter gezegd, ze hebben hem gek gemaakt. De beste
man wist niet wat hem overkwam. De leiding trouwens evenmin. Meneer van Doorn is
namelijk een stille drinker. Tijdens zijn allereerste ritje ging het dan ook faliekant
mis. Met volle vaart reed hij zich te pletter tegen een vitrinekast. Een ravage
was het gevolg. Hij was helemaal van de kaart en zat onder de snijwonden. Na een
bloedproef bleek dat hij zwaar dronken was. Wie nu nog durft te zeggen dat wij alleen
maar een stel dwaze oude mensen zijn, moet zich maar eens goed achter de oren
krabben.
Tijdens de kerstnachtdienst, welke hier ’s ochtends al om tien uur wordt gehouden,
om de doodeenvoudige reden dat iedereen op dat tijdstip nog een beetje bij de
pinken is, was het ditmaal meneer van Santen die voor de nodige oproer zorgde.
Meneer van Santen hoort namelijk stemmen in zijn hoofd en geeft daar ook gehoor
aan. Van gene zijde kreeg hij door dat de duivel zich in de kerstboom zou
hebben verschanst. Met het schuim op zijn mond stormde van Santen krijsend op
de versierde boom af en dook er middenin. Takken zwiepten alle kanten op,
kerstballen vlogen in het rond. Terwijl enkele aanwezigen zich haastig uit de
voeten maakten begonnen anderen zachtjes ‘Vrede op aarde’ te zingen. Uiteindelijk
was het zuster Geertruida die met opgestroopte mouwen, van Santen aan zijn
grijze haren uit de ravage trok. Meneer pastoor was ondertussen op veilige
afstand gaan staan en prevelde zachtjes gebeden en sloeg kruisjes in de lucht. De
rest van kerst heeft van Santen in op z’n kamer doorgebracht.
De oud en nieuw viering werd als vanouds stijlvol afgesloten met
oliebollen en champagne. Als klap op de vuurpijl ging meneer de Bruin aan de
slag met een door hemzelf in elkaar geknutseld vuurwerk projectiel. Of er nou
opzet in het spel was of niet, maar het projectiel kwam precies onder de
rolstoel van juffrouw Janssen tot ontploffing die op dat moment letterlijk op
ging in het lied ‘Ik zie een poort wijd open staan’. De explosie was zo hevig dat
zij een halve meter werd gelanceerd.
‘Lieve Hemel, ik was even in de veronderstelling dat u aan uw hemelvaart was begonnen,’ grapte zuster
Geertruida.
Zelf zag juffrouw Janssen de humor er niet van in. Ze was in alle staten.
Ze zwaaide wild met haar bijbeltje heen en weer en verzekerde dat op de dag des
oordeels, de zondaar zijn straf niet zou ontlopen voor deze gruweldaad.
Prettige feestdagen!
© taededraaftdoor
18- 12-2014
Geen opmerkingen:
Een reactie posten