Net alsof hij slaapt

Eva heeft vandaag haar allermooiste jurk aan. In haar haartjes heeft ze twee vlechtjes. Ze ziet er heel mooi uit. En toch is het geen feest.

Papa en mama zijn heel verdrietig omdat Sem, haar grote broer… door een auto… Nee, ze wil er niet aan denken, dan moet ze weer gaan huilen, en dat wil ze helemaal niet.

Sem is er immers nog, maar… eigenlijk toch ook weer niet. Als ze hem bijvoorbeeld iets vraagt zegt hij niets terug. Het is net alsof hij slaapt, maar dan voor heel lang, maar dat is niet zo. Het is iets anders. Iets waar iedereen om moet huilen, behalve dan die hele lieve mevrouw van wie ze die zachte knuffel heeft gekregen, die hoefde niet te huilen.

Sem ligt in een soort van - houten bedje - waar ze een tekening op mocht maken van die aardige mevrouw.

Zijn speelgoedauto’s staan op de grond. Een ballon van ‘Cars’ zweeft er helemaal boven.

Er staan heel veel mensen in een hele lange rij. Om de beurt omhelzen ze papa en mama. Eva staat er naast, ze speelt met haar pop, af en toe voelt ze een hand door haar haartjes.   

Alle klasgenootjes van Sem zijn er ook. Net zoals zijn voetbalvriendjes, die hebben hun naam op een bal geschreven en bij Sem in het houten bedje gelegd.

Peter is er ook – Sem zijn beste vriend – die moest ineens heel erg huilen. Eva vond dat zielig. Ze zwaaide naar Peter. Toen moest hij heel even lachen. Gelukkig.

Er hangt een hele grote foto van haar stoere broer in de zaal waar alle mensen zijn gaan zitten. Het is een foto van Sem in zijn zwembroek tijdens hun vakantie op Ameland.  

Ze hoort haar lievelingsliedje van Woezel en pip.

Ze mag een kaarsje aansteken.

Juf Maud vertelt een verhaal.

Iedereen is muisstil.

Een ander liedje.

Mama pakt haar hand vast. Mama heeft kippenvel.

Ze kijkt naar papa. Papa huilt. Ze heeft papa nog nooit zien huilen.

Tante Paulien leest een gedichtje voor.

Ze zien een filmpje van Sem zijn laatste verjaardag. Hij blaast acht kaarsjes uit en trekt daarbij een heel gek gezicht.

Eva lacht en huilt tegelijk. Dat is gek.

Ze gaat staan en huppelt naar Sem. Gaat op haar tenen staan. ‘Sem,’ fluistert ze, ‘SEM!’

….

‘We blijven toch gewoon vriendjes, voor altijd?’

…

© taededraaftdoor  10-09-2015